Najbolji strelac reprezentacije Kraljevine Jugoslavije na Svetskom prvenstvu u Urugvaju 1930. godine, na kome je naš nacionalni tim ostvario najveći uspeh u istoriji osvajanjem trećeg mesta, imao je buran i tragičan život.

Iako je bio najplaćeniji igrač svog doba umro je u najvećoj bedi. Po izbijanju Drugog svetskog rata kao oficir u francuskom Pokretu otpora ostao je upamćen po herojskoj akciji. Na osnovu toga snimljen je kultni holivudski megahit "U orlovskom gnezdu" u kome su glavne uloge tumačili Ričard Barton i Klint Istvud.

Porodica Ivana Beka je za vreme Austrougarske živela u Vršcu. Deda Ludvig je bio poreklom sudetski Nemac. Njegov stariji sin Vili je oženio Čehinju Martu, a kao stručnjak za vatreno oružje život ga je prvo odveo u Kragujevac, a zatim u Beograd. Na Čuburi, gde su se naselili, 29. oktobra 1909. godine je rođen sin Ivan, koga je brižna majka uvek zvala Ivica.

Iako nemačko-češkog porekla, u porodici Bek se isključivo govorio srpski jezik i bila je razvijena velika ljubav prema otadžbini Srbiji. Otac Vili je tragično završio život prilikom proboja na Kajmakčalanu kao nadzornik-poručnik topovske baterije u vojsci Kraljevine Srbije.

Ivan je već 1925. godine, sa svega 16 godina, postao član prvog tima BSK-a, jednog od najboljih klubova u tadašnjoj zemlji. Odigrao je za "plave" 50 utakmica i postigao 51 gol. Međutim, nije mu se dalo da ostvari značajniju fudbalsku karijeru u zemlji. Zbog neuzvraćene ljubavi jedne Šapčanke 1928. godine je otišao u Francusku, gde je pokazao veliki fudbalski talenat. Svom prvom klubu je 1930. godine doneo kup Francuske postigavši dva gola u finalu. Sa istim klubom je četiri godine kasnije bio prvak i još jednom osvojio kup ove zemlje.

Uoči prvog Svetskog prvenstva 1930. godine Žil Rime, predsednik FIFA, svom prijatelju dr Mihailu Andrejeviću obratio se rečima: "Znam da vam je teško da sastavite tim za prvenstvo. Pokupite ovog vašeg Nemca, on je najbolji profesionalac koga gledam u Francuskoj."

Ivica Bek je za reprezentaciju Kraljevine Jugoslavije odigrao tek sedam utakmica, ali je postigao pet golova i ostavio dubok trag. Ostalo je zapisano da je bio najbolji strelac reprezentacije na prvom Svetskom prvenstvu za tri gola.

Ubrzo je njegovu fudbalsku karijeru, uostalom kao i mnoge druge, prekinuo početak Drugog svetskog rata. Avanturista po prirodi odmah se priključio francuskom Pokretu otpora. Tačnije, bio je jedan od organizatora. Postao je komandant jednog odreda i istakao se u mnogobrojnim akcijama.

Njegovo herojstvo prilikom osvajanja tvrđave Sisteron u francuskim Alpima 21. jula 1944. godine je ušlo u legendu. Sisteron su Nemci tokom rata pretvorili u zatvor, a Bek i njegovi saborci su uspeli da je osvoje i oslobode veliki broj zarobljenika.

Mnogo godina kasnije, 1968., po tom događaju je snimljen holivudski megahit "U orlovskom gnezdu" (Where Eagles Dare) sa legendama filma Ričardom Bartonom i Klintom Istvudom u glavnim ulogama. Odlikovan je najvišim francuskim ordenom Legije časti.

Posle rata Ivica Bek se posvetio trenerskoj karijeri, ali nije imao previše uspeha. Selio se od mesta do mesta. Pred kraj života je na obali mora otvorio bistro "Tobdžija". Pošto mu je propao ugostiteljski posao postao je lučni radnik, a zatim prodavac na pijačnoj tezgi.

Preminuo je 2. una 1963. u 54. godini od srčanog udara, i to nasred ulice u mestašcu Set. Sahranjen je na lokalnom groblju Le Pi u Setu i dugo je bio zaboravljen u domovini, sve dok ga zahvaljujući Draganu Bjelogrliću i "Montevideu" nisu upoznale mlađe generacije.