Danas i u Srbiju dolazi sve više jeftine radne snaga i to iz najudaljenijih i najsiromašnijih zemalja svijeta.

 

Praktično, dok naši majstori osvajaju tržišta zapadnoevropskih i drugih zemalja, danas po Srbiji zidaju, majstorišu, obavljaju dostave i razne druge poslove radnici iz nekoliko zemalja Afrike, Pakistana, Turske, Irana, Iraka, Sirije, Turkmenistana, Nepala, Bangladeša, Indije, ali i nekoliko komšijskih država.

 

Generalni trendovi u ekonomiji i demografiji uslovili su rast tražnje za različitim deficitarnim stručnim i zanatskim profilima. U namjeri da obezbjede preko potrebnu radnu snagu, agencije dovode radnike i iz najudaljenijih dijelove svijeta.

 

– Inostrani radnici ne samo da rade duže tokom dana, nego kad se sve sabere firmu koštaju i mnogo manje. Sada sam u postupku zapošljavanja njih nekoliko – do desetak. Radiće i po 10 sati dnevno, šest dana u nedjelji, a osnovna plata je 320 evra, koja ne može od toga mnogo da odstupa. Sve te uslove ugovaram sa agencijom koja ih i dovodi – kaže sagovornik Blica, preduzetnik iz Srema.

Kako dodaje njegova računica je jasna:

 

– Jednostavno koštaju me manje. Naši ljudi sebe cijene ali često i precjenjuju. Uz to, ja kao mali privatnik ne mogu da platim radnika koliko može velika kompanija i tu nastaje veliki problem kada pregovaramo sa potencijalnim radnicima iz Srbije o uslovima. Sada sa nekoliko radnika sa Šri Lanke i platom od 37.000 dinara, mijenjam naše ljude kojima sam davao i po 70.000 dinara, a koji su radili na mašinama za proizvodnju rezervnih dijelova od gume i plastike – navodi sagovornik.

 

Dodaje i da samo na jednom radniku može da uštedi skoro 400.000 dinara za godinu dana.

 

– Zbog takvih ušteda manje firme u Srbiji će moći da opstanu i da pokreću nove investicione cikluse – zaključio je naš sagovornik.

 

Prema informacijama, privatni preduzetnici iz Srbije nemaju direktne obaveze prema stranim radnicima. Za sve je nadležna agencija, koja im obezbjeđuje i organizuje sve zvanične dozvole, smještaj, obroke, prevoz i prateću logistiku.

 

Zaključak je da je posao dovođenje radnika isplativ i agencijama, i privrednim subjektima ali i samim radnicima, koji bi u svojim matičnim zemljama zarađivali znatno manje sume od kojih neretko zavise čitave porodice.

 

Ocjena je i da možemo očekivati sve veći broji uvezenih radnika, koji mnogim preduzećima znače opstanak i konkurentnost na tržištu.

 

Praktično, sve dok ne dođe do promjene u odnosu suficitarnih i defictiarnih zanimanja, uvezeni radnici i agencije koje ih dovode igraće značajnu i sve značajniju ulogu u razvoju ekonomije i čitave zemlje.