“Da bi ovo bio zakon, a ne privid ili maska zakona, neophodno je u njemu ukinuti pozivanja na ovaj drugi zakon. Bez toga, biće samo mrtvo slovo na papiru, deklarativna, a ne stvarna zaštita srpskog jezika i ćirilice”, ističe Kovačević za “Večernje novosti”.

Profesor Kovačević objašnjava da, Nacrt u suštini obezbjeđuje mnogo bolji status srpskog jezika i ćirilice nego važeći Zakon o službenoj upotrebi jezika i pisama, ali “samo površinski”, jer je njemu i dalje nadređeni važeći Zakon o službenoj upotrebi.

 

To se, kako ističe on, navodi u trećem članu nacrta zakona kojim se propisuje “obavezna” upotreba srpskog jezika i ćiriličkog pisma, jer se u tom članu dva puta ova upotreba uslovljava propisima Zakona o službenoj upotrebi jezika i pisma.

 

“Ako je Zakon o službenoj upotrebi jezika i pisma nadređen Nacrtu zakona o zaštiti srpskog jezika i ćiriličkog pisma i zakonima u oblasti obrazovanja, na koje se Nacrt zakona poziva propisujući upotrebu srpskog jezika i ćirilice u obrazovnom sistemu, jasno je da ništa iz Nacrta zakona nije moguće primeniti u praksi, jer to sprečavaju odredbe nadređenog Zakona o službenoj upotrebi jezika i pisma”, ističe Kovačević.

 

Predsjednik Odbora za standardizaciju srpskog jezika Sreto Tanasić navodi da je za Nacrt zakona kao predložak poslužio prijedlog koji je uradilo Ministarstvo kulture, uz učešće predstavnika Odbora.

 

“Pošto je na tome zakonu rađeno vrlo ozbiljno i temeljito, uz učešće države i jezičke struke, što je i logično, sve što je iz tog predloga uzeto sigurno je na dobrobit srpskog jezika i kulture”, ističe Tanasić.

 

On je izrazio nadu da najznačajnije odredbe nisu bitno mijenjane radi slabljenja moći i dometa samog zakona.

 

Predsjednik Srbije Aleksandar Vučić predao je u četvrtak, 26. avgusta, u Beogradu srpskom članu Predsjedništva BiH Miloradu Dodiku prednacrt Zakona o zaštiti srpskog jezika i ćiriličkog pisma, koji bi trebalo da usvoje skupštine Srbije i Republike Srpske na Dan nacionalnog jedinstva 15. septembra.

 

Prema pisanju medija, u prednacrtu se navodi da su svi državni i lokalni organi, javna preduzeća, škole, fakulteti i druge javne institucije u obavezi da upotrebljavaju srpski jezik i ćiriličko pismo.

 

Ćirilicom će morati da budu ispisani i nazivi sjedišta, djelatnosti, računi, fakture, potvrde, a za nepoštovanje zakona predviđene su i kazne do 500.000 dinara /4.255 evra/.