Praznik je ustanovljen kao znak sjećanja na 1. maj 1886. godine kada je više desetina hiljada radnika u Čikagu izašlo na ulice zahtijevajući bolje uslove rada i osmočasovno radno vrijeme.

Organizatori protesta prethodno su uputili zahtjeve poslodavcima i vlastima tražeći da ih ispune do tog datuma.

Radnici su zahtjeve izrazili u paroli "tri osmice" - po osam sati rada, odmora i kulturnog uzdizanja.

Kao odgovor, uslijedila je represija, a u sukobima sa policijom bilo je žrtava i ranjenih na obje strane. Sedmorica sindikalnih aktivista osuđeno je na smrti.

Drugi kongres Radničke internacionale odlučio je da od 1890. godine širom svijeta Prvog maja budu organizovane masovne manifestacije, demonstracije i štrajkovi, kao jedan od vidova klasne borbe, što je do kraja 19. i početkom 20. vijeka dobilo masovne razmjere.